Vestiging Friesland
De Maeslantkering is een stormvloedkering en is in 1997 in gebruik genomen. De bouw van de Maeslantkering begon in 1991. Op 10 mei 1997 werd de waterkering door koningin Beatrix officieel in gebruik gesteld. Op deze dag werd de kering om 16.30 uur voor het eerst gesloten. De kering ligt op de grens van Het Scheur en de Nieuwe Waterweg bij Hoek van Holland. De kering maakt deel uit van de Europoortkering, het laatste onderdeel van de Deltawerken. De stormvloedkering bestaat uit 2 boogvormige stalen sectordeuren, elk bestaande uit een kerende wand en een vakwerkarm, die vanuit een parkeerdok bij hoogwater de rivier opdraaien. Door het ballasten van de sectordeuren met rivierwater zakt de kerende wand op de drempelconstructie.
“De Maeslantkering is onderdeel van de Europoortkering, het laatste onderdeel van de Deltawerken. Dankzij de stormvloedkering zijn circa een miljoen mensen in Zuid-Holland beschermd tegen de zee.”
De kering bestaat uit twee enorme deuren. De deuren zijn eigenlijk twee drijvende pontons die leeg naar hun plaats kunnen worden gebracht. Hier aangekomen laat men de deuren vol water lopen, zodat massieve barrières ontstaan. Als de kering weer open moet gaan, worden de deuren leeggepompt en worden ze naar buiten bewogen. Hier varen de deuren aan beide zijden weer in een soort droogdok met deur. De deur gaat dicht en het droogdok wordt leeggepompt. Zo worden de deuren dus droog bewaard, dit om corrosie technische redenen.
Een computersysteem, Beslis en Ondersteunend Systeem (BOS) genaamd, beslist automatisch of de kering bij dreigend hoogwater gesloten moet worden. Dit gebeurt als de waterstand in Rotterdam boven de 3 meter NAP of in Dordrecht 2,90 meter boven NAP dreigt te komen. Bijzonder is dat dit computersysteem de kering volledig zelfstandig sluit, ook wanneer er geen personeel aanwezig is.
Naast de Maeslantkering bestuurt het BOS ook de Hartelkering. Omdat de keringen automatisch sluiten, zonder tussenkomst van mensen, worden hoge eisen aan het BOS gesteld. Dit is dubbel redundant uitgevoerd om uitvallen zo veel mogelijk te voorkomen. In het geval dat de computer volledig dienst weigert kan het bedieningspersoneel alsnog de beslissing nemen om de kering te sluiten. De deuren (cirkelsegmenten van 22 meter hoog en 210 meter groot, die op het water drijven omdat ze hol zijn van binnen), draaien vervolgens naar elkaar toe. Op het moment dat ze elkaar (bijna) raken, stromen ze vol met water zodat ze afzinken naar de bodem en de Nieuwe Waterweg vrijwel volledig wordt afgesloten. Om te voorkomen dat de deuren beschadigen blijft er een kleine opening (ca. 80 cm) tussen de deuren, maar hier kan slechts weinig water doorheen stromen.
De scharnierpunten van de twee deuren vormden voor de bouw een grote technologische stap: ze moesten niet alleen toestaan om de deuren open en dicht te draaien, maar moesten ook in staat zijn om de deuren omhoog en omlaag te laten gaan. Uiteindelijk zijn hiervoor de grootste kogelgewrichten ter wereld gemaakt; de kogels hebben een diameter van 10 meter.
De horizontale verplaatsing van de deuren wordt bekrachtigd door redundante 6-cilinder oliedrukmotoren per deur, waarbij vier motoren voldoende zijn. Voor deze techniek is gekozen omdat ze zeer betrouwbaar is, en bovendien een constante kracht kan leveren onafhankelijk van de snelheid. De motoren draaien via tandraderen een tandradbaan aan de bovenzijde van de deur opzij. De motoren zelf zijn verticaal vrij opgehangen zodat ze bij elke waterstand kunnen werken.
Als combinant in “Bouwcombinatie Maeslantkering” heeft Hollandia onder meer de 2 stalen bolscharnieren met de vijzelconstructie, 26 bovenkasten voor de kerende wand, diverse delen voor de 2 vakwerkarmen en de bewegingswerken voor de deuren geleverd. De vakwerkarmen met elk een lengte van 240 meter geven de waterdruk tegen de kerende wand af naar twee bolscharnieren die op de oever zijn geplaatst. De bolscharnieren hebben elk een diameter van 10 meter en kunnen een belasting van 35.000 ton overdragen. De sectordeuren worden in beweging gebracht door een hydraulisch bewegingswerk, het zgn “Locomobiel”.
Vanwege de betrokkenheid van Hollandia bij de realisatie van de Maeslantkering in 1997 heeft Hollandia Services in opdracht van Rijkswaterstaat de dokdeur Zuid (2016) en Noord (2019) gereviseerd. Deze revisie zorgt ervoor dat de functie van de dokdeuren voor de komende 20 jaar is gewaarborgd.
Om de Maeslantkering te testen, wordt deze elk jaar een keer gesloten. Dit heet een functioneringssluiting. Dit was tot nu toe steeds op een zaterdag in de weken eind september of begin oktober (start van het stormseizoen). Deze functioneringssluiting is toegankelijk voor het publiek. Iedereen die dat wil kan de sluiting bijwonen vanaf het terrein rond het Keringhuis. Het is de enige mogelijkheid voor publiek om te zien hoe de kering wordt gesloten.